Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Αλληλεγγύη στην Κ. Κούνεβα - Αντίσταση στον εργασιακό Μεσαίωνα


Στις 22/12/08 η Κωνσταντίνα Κούνεβα, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών, με αγωνιστική συνδικαλιστική δράση, δέχεται δολοφονική επίθεση με βιτριόλι, το οποίο την αναγκάζουν να καταπιεί. Ένα μήνα πριν καταγγέλλει σε συνέντευξή της ότι απειλείται η ζωή της, ενώ το τελευταίο διάστημα είχε 25 εξώδικα από την εργοδοσία, σαν αποτέλεσμα της επιμονής της να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των συναδέλφων της.
Στους δυο μήνες που πέρασαν από το φρικιαστικό αυτό γεγονός αναδείχθηκαν με κραυγαλέο τρόπο μια σειρά από ζητήματα:
·           Η ένοχη στάση της Κυβέρνησης, που δια των αστυνομικών της οργάνων προσπάθησε να κλείσει γρήγορα την υπόθεση. Που δεν έκανε καμία (ούτε φραστική) παρέμβαση για το μεσαιωνικό καθεστώς που βγήκε στη φόρα μ’ αυτό τον τραγικό τρόπο. Δε θα μπορούσε άλλωστε. Δικιά της πολιτική (και πολιτική του συστήματος που υπηρετεί), είναι η επιβολή αυτού του εργασιακού μεσαίωνα, δικιά της και η ευθύνη για την ασύδοτη τρομοκρατική δράση της εργοδοσίας.
·           Η κυνική στάση της εργοδοσίας που ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκε να χαλαρώσει την υπερεκμετάλλευση και την τρομοκρατία που ασκεί στους εργαζόμενούς της. Γνωρίζει ότι έχει γερές πλάτες.
·           Η ξεπουληματική στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ κλπ) που απέδειξε πόσο ξένη είναι με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Για ένα τέτοιο πρωτοφανές γεγονός έκαναν δυο βδομάδες για να βγάλουν μόνο μια ανακοίνωση και δεν πήραν καμία άλλη πρωτοβουλία.
·           Η δυνατότητα να αναπτυχθεί από «τα κάτω» ένα νέο εργατικό κίνημα. Οι χιλιάδες διαδηλωτές που εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού, τα δεκάδες σωματεία, οι εκατοντάδες συνδικαλιστές, οι πρωτοβουλίες που ξεπηδούν παντού, οι πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, είναι μια ελπιδοφόρα αρχή που δείχνει το δρόμο που πρέπει να διανυθεί.
       Η Κωνσταντίνα, το σωματείο της και το κίνημα αλληλεγγύης έφεραν στο προσκήνιο την εργοδοτική τρομοκρατία που θα εντείνεται όσο προχωρά η οικονομική κρίση. Αλλά κυρίως ανέδειξαν τις άθλιες εργασιακές σχέσεις που επικρατούν σε όλους τους χώρους της «επισφαλούς εργασίας».
       Εργασία χωρίς σύμβαση ή ορισμένου χρόνου, προσλήψεις με παράλληλη δήλωση του εργαζόμενου για οικιοθελή αποχώρηση (όποτε δηλαδή το θελήσει ο εργοδότης), ωράριο λάστιχο, μεροκάματο πετσοκομμένο και τζάμπα υπερωρίες, επίσημα χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δεν παίρνουν οι εργαζόμενοι, δουλειές βαριές και επικίνδυνες χωρίς να αναγνωρίζονται σαν τέτοιες, προϋπηρεσίες και επιδόματα που δεν δίνονται και ένσημα που δεν καλούνται, ένταση μέχρις εξόντωσης και τρομοκρατία.
       Όλα αυτά δεν είναι "προνόμιο" μόνο των εργαζόμενων στους εργολάβους καθαριότητας. Το σύγχρονο δουλεμπόριο, η ενοικίαση εργαζομένων, η ανασφάλιστη "μαύρη" εργασία, η μερική και χωρίς δικαιώματα απασχόληση απλώνεται συνεχώς κυρίως στους νέους και τους μετανάστες. Έχει κατακλίσει το δημόσιο και τους οργανισμούς, με την εκχώρηση διαφόρων τομέων σε ιδιώτες (καθαριότητα, κέτερινγκ κλπ), τα στέϊτζ, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τους ωρομίσθιους. Παίρνει πιο άγριες μορφές στον ιδιωτικό τομέα κυρίως εκεί όπου υπάρχουν διασπασμένοι και χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση εργαζόμενοι, αλλά και στα γιαπιά, τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια.
       Ο νέος εργασιακός μεσαίωνας είναι μια σταθερή πολιτική του συστήματος, που απαρέγκλιτα εφαρμόζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. όπως άλλωστε έκανε και παλιότερα το ΠΑΣΟΚ. Με την εξελισσόμενη οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς. Στρατιές ανέργων, φτώχια και καταπάτηση κάθε δικαιώματος, είναι αυτά που προσφέρουν οι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες στο λαό. Με μια μοναδική επιδίωξη, να διατηρήσουν την εξουσία τους και να εξασφαλίσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα πλούτη για τον εαυτό τους.
       Για αυτό και δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το λαό, εκτός από αυτή που έδειξαν ο Δεκέμβρης της νεολαιίστικης εξέγερσης, τα αγροτικά μπλόκα, οι πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και οι απεργίες για το ασφαλιστικό, τη διέξοδο της αντίσταση και της οργανωμένης πάλης.
       Το κίνημα αλληλεγγύης για την Κούνεβα είναι ανάγκη να συνεχίσει και να δυναμώσει, με έμπρακτη συμπαράσταση και με μαζικές κινητοποιήσεις. Τα σωματεία σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ δεν μπορούν να ανέχονται να δρουν στους χώρους εργασίας τους οι δουλεμπορικές εταιρείες. Παράλληλα μπορεί να διευρυνθεί, να καταγγελθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
·           ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΕΒΑ
·           ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ "ΕΝΟΙΚΙΑΣΗΣ" ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
·           ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
·           ΚΑΤΩ Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
·           ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Συγκέντρωση – Συζήτηση
                        Σάββατο 21/02/09, 7:00 μ.μ. Εργατικό Κέντρο
Ομιλητής: Στέφανος Μάλαμας, Δ.Σ. Σωματείου Wind