Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ



Είναι φανερό πλέον ότι τα συνεχόμενα μέτρα και μνημόνια κινούνται σε μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτή του τσακίσματος κάθε δικαιώματος που είχε κατακτήσει το εργατικό κίνημα. Εξυπηρετούν έτσι τις ορέξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου για ακόμα μεγαλύτερο κέρδος, για να συνεχιστεί η κυριαρχία τους πάνω στον κόσμο της εργασίας.
Με τους συνεχείς εκβιασμούς για χρεωκοπία, προωθούν τα πιο αντιδραστικά και ισοπεδωτικά μέτρα. Η ανεργία γιγαντώνεται, η φτώχεια εξαπλώνεται, η μάχη για επιβίωση είναι καθημερινή. Οι φόροι και τα χαράτσια αυξάνονται, οι μισθοί πείνας (όταν υπάρχουν) δε φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη, τα ωράρια γίνονται λάστιχο, ο φόβος της απόλυσης είναι πάνω από το κεφάλι μας. Το δικαίωμα σε υγεία-παιδεία μετατρέπεται σε προνόμιο για λίγους.
Η τρικομματική κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν την επίθεση τους απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αν κάτσουμε καρτερικά και περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, αυτοί θα συνεχίσουν να καταστρέφουν τις ζωές μας, να μας οδηγούν στην πείνα και την εξαθλίωση.
Την Τετάρτη 26/9 είναι μέρα γενικής απεργίας. Εκείνη τη μέρα πρέπει όλοι εμείς που δεχόμαστε την πιο βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας να σηκώσουμε κεφάλι. Να το πάρουμε απόφαση πως δε γίνεται να περιμένουμε «σωτήρες», αλλά να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις. Να μιλήσουμε με το συνάδελφο για τα κοινά προβλήματα, να κοντραριστούμε με τον εργοδότη, να νιώσουμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Να απεργήσουμε, κόντρα στις απειλές που θα δεχτούμε. Να βγούμε στο δρόμο και να διαδηλώσουμε, να δείξουμε ότι δεν υποκύπτουμε σε εκβιασμούς και ψεύτικα διλλήματα. Να εκμεταλλευτούμε την εμπειρία των πολύμορφων κινητοποιήσεων των τελευταίων χρόνων, και να προχωρήσουμε παραπέρα στην οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων.
Απέναντι μας ξέρουμε ότι έχουμε ένα ολόκληρο οικονομικό-πολιτικό σύστημα που έχει στην υπηρεσία του τα ΜΜΕ, την κρατική καταστολή, τους καλοταϊσμένους μεγαλοσυνδικαλιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Απέναντι μας έχουμε και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Την πιο βάρβαρη πλευρά αυτού του συστήματος που μας κλέβει καθημερινά τη ζωή. Που κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του κεφαλαίου και των εκφραστών του. Που τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν με τα «τάγματα εφόδου». Έτσι όπως έκαναν κι εδώ στην Ξάνθη εναντίον μελών της «Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και την Φασιστική απειλή» και που πρέπει να παίρνουν την κατάλληλη απάντηση με μαζική λαϊκή πάλη.
Ξέρουμε όμως ότι άλλος δρόμος για μας δεν υπάρχει, αν θέλουμε να απορρίψουμε το μέλλον σύγχρονου σκλάβου που μας ετοιμάζουν.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Τετάρτη 26/9, Συγκέντρωση 10:00 πμ, Πλ. Ελευθερίας

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…ΤΟ ΤΕΛΟΣ.


 αναδημοσίευση  http://metaretriever2.wordpress.com

Αυτό που έγινε την Τρίτη , συνεχίστηκε την Τετάρτη και την Πέμπτη (χωρίς αποβολές αλλά με αρκετή αυστηρότητα).
Το σχολείο που είμαι , είναι ένα Γυμνάσιο σε μια αγροτοκτηνοτροφική περιοχή.
Τα παιδιά δεν ξεπερνούν τα 90.
Πολλά από αυτά ταξιδεύουν μιάμιση ώρα με το λεωφορείο κάθε πρωί για να έρθουν σχολείο.
Αρκετά ζουν εντελώς απομονωμένα , καθώς τα ζώα των γονιών τους καθορίζουν την διαμονή τους. Για αυτά τα παιδιά το σχολείο αποτελει την μόνη επαφή τους με άλλα παιδιά.
Τα πιο πολλά από αυτά συνεχίζουν στο τεχνικό λύκειο και ελάχιστα στο ενιαίο. Για αρκετά παιδιά το τέλος του γυμνασίου , είναι και το τέλος της σχολικής ζωής.
Την Τετάρτη το πρωί με πλησίασε ένα τσιγγανόπουλο , ο Αλέξης και με χαμόγελο μου είπε πως είναι ώρα να κόψω την πλάκα και να σταματήσω να είμαι διαφορετικός από ότι ήμουν  πριν.
Πραγματικά χάρηκα που ένα από τα παιδιά βρήκε το θάρρος να με πλησιάσει χαμογελώντας.
Του είπα πως σύντομα θα τους εξηγούσα την συμπεριφορά μου και του ζήτησα να μην πει τίποτα στους συμμαθητές του.
Σε κάποιο από τα επόμενα διαλείμματα με πλησίασε ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου. Ο πατέρας του είναι ο παπάς ενός κοντινού χωριού.

Στην κουβέντα μας για το πως είναι ο πατέρας του , τι κάνει και τα σχετικά , ανάμεσα στα άλλα μου είπε , με την παιδική του αφέλεια , ότι ο πατέρας του ψήφισε χ.α.
Στην ερώτησή μου γιατί το έκανε αυτό μου απάντησε (όπως άκουσε από τον παπά δηλαδή) ”Για να φύγουν οι Αλβανοί , οι Βούλγαροι , οι Πακιστανοί και οι γύφτοι”.
Του είπα να θυμίσει στον πατέρα του , το μεσημέρι , ότι ο Χριστός είπε ότι δεν έχει καμία σημασία το χρώμα , η φυλή και το φύλο των ανθρώπων και πως είπε να αγαπάμε τον διπλανό μας σαν αδελφό.
Το παιδάκι , αφού σάστισε για λίγο , χαμογέλασε και στην ερώτησή μου αν έχω δίκιο ή άδικο , συμφώνησε πως έτσι είναι όπως τα λέω.
Την Πέμπτη το απόγευμα συζήτησα με την γυναίκα μου και καταλήξαμε ότι πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Πραγματικά την Παρασκευή , σήμερα δηλαδή , μάζεψα τα παιδιά στο προαύλιο.
Ήταν το μεγάλο διάλειμμα στις έντεκα και μισή.
Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα κάνει κουβέντα με κανέναν άλλον καθηγητή.
Στο κάλεσμα των παιδιών μαζεύτηκαν και τέσσερις καθηγητές.
Άρχισα να λέω στα παιδιά ότι όλες τις προηγούμενες μέρες η συμπεριφορά μου ήταν διαφορετική και τους ρώτησα αν κατάλαβε κάποιος τον λόγο.
Τα παιδιά με κοίταζαν αμίλητα.
Τους εξήγησα τότε ότι η συμπεριφορά μου είχε αλλάξει γιατί βρισκόταν σε κίνδυνο η δική τους συμπεριφορά.
Όταν θεωρούν ως πρότυπα κάποιες αρρωστημένες καταστάσεις τότε είναι θέμα χρόνου να αρρωστήσουν και τα ίδια.
Τους μίλησα για τον παραλογισμό του ναζισμού.
Τους εξήγησα με ποιο τρόπο ένας τρελός , ο χίτλερ , κατάφερε και παρέσυρε έναν ολόκληρο λαό.
Τους θύμισα τα γεγονότα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου.
Τους θύμισα τη σφαγή στα Καλάβρυτα , που είναι και κοντά μς.
Τους θύμισα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εξήγησα στα παιδιά ότι ο ναζισμός δεν είναι στάση ζωής , ούτε πολιτική πράξη αλλά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΨΥΧΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ .
Τους είπα πως η συμπεριφορά μου τις τελευταίες μέρες δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στο τι θα συνέβαινε αν υπήρχε πραγματικός ναζισμός στη χώρα.
Τους διηγήθηκα σκηνές από τα μαθητικά μου χρόνια , τότε που μας ξύριζαν το κεφάλι , μας φορούσαν ποδιές , πηγαίναμε τις Κυριακές στην εκκλησία με απουσίες και δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε τα απογεύματα από τον φόβο του παιδονόμου.
Πρώτη φορά είδα 90 παιδιά και να μην ακούγεται η ανάσα τους.
Παίρνει το λόγο τότε ένας συνάδελφος φιλόλογος και άρχισε να μιλά και αυτός στα παιδιά. Το ίδιο έκανε και η καθηγήτρια των αγγλικών και της βιολογίας.
Χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά πήγαν προβληματισμένα στις τάξεις τους.
Είχα την ευκαιρία να πούμε περισσότερα τις επόμενες ώρες , σε κάθε τμήμα χωριστά.
Η όλη ιστορία έχει πάρει το δρόμο της μέσα στο σχολείο μας.
Αυτά που έγιναν στο σχολείο δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που έγιναν στο διαδίκτυο.
Πριν λίγο καιρό φτιάξαμε αυτό το blog για να λέμε τις απόψεις μας. Αυτοί που μας διαβάζουν είναι φίλοι από το twitter και μερικοί άλλοι.
Με το αναρτήσαμε το ”Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…” χάσαμε κυριολεκτικά την ησυχία μας.
Πολλές χιλιάδες άνθρωποι το διάβασαν.
Έγινε reblogged και αναδημοσιεύτηκε από τόσους που χάσαμε το μέτρημα. Τα σχόλια που γράφτηκαν στα άλλα blogs ήταν αδύνατο να τα παρακολουθήσουμε όλα…
Μια ανάγνωση των πρώτων σχολίων μας δημιούργησε μια απαίσια αίσθηση.
Άνθρωποι που σχολίαζαν για να σχολιάζουν…
Οι περισσότεροι μίλησαν για πείραμα.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑ.
Ποτέ δεν θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω τα παιδιά , θα ήταν η απόλυτη ντροπή.
Τι ήταν ;
Ήταν ο παλαιότερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος διδασκαλίας : ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Σωκράτης. Το σπουδαιότερο μάθημα το έδωσε πίνοντας το δηλητήριο.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Χριστός.
Με το παράδειγμα διδάσκουμε όλοι δάσκαλοι.
Θυμάται κανείς από εσάς τη λαική ρήση : ”δάσκαλε που δίδασκες…” ;
Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να μάθει μόνο μαθηματικά , αρχαία , φυσική στα παιδιά. Ο ρόλος του σχολείου είναι να δημιουργεί ελεύθερους , σκεπτόμενους , ανεξάρτητους ανθρώπους.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς , εδώ και 26 χρόνια , επισημαίνω στα παιδιά ότι ο πρωταρχικός στόχος των μαθημάτων μου είναι να τους μάθω να αμφισβητούν.
Μερικοί στα σχόλιά τους μίλησαν για προσπάθεια πολιτικής καθοδήγησης από εμένα.
Αυτό ούτε σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας δεν μπορείς να το βρεις.
Αυτή η παρατήρηση δείχνει ότι οι περισσότεροι άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν.
Άλλοι στα σχόλιά τους μίλησαν για την κατάντια της ελληνικής εκπαίδευσης.
Είμαι σίγουρος πως αυτή την κατάντια την βλέπουμε παντού. Οι ίδιοι παρατηρούν την κατάντια της αστυνομίας , των εφοριών , των δημοσίων υπηρεσιών , της ίδιας της δουλειάς τους.
Είναι οι συνηθισμένοι κακόμοιροι που βλέπουν συνεχώς τα πάντα να καταρρέουν γύρω τους και αυτοί βλέπουν πάντα το σωστό και το επισημαίνουν. Μόνο που το βλέπουν και το επισημαίνουν πάντα κατόπιν εορτής και με ένα χαιρέκακο ύφος λένε :”είδες…τα έλεγα εγώ”.
Αυτοί είναι οι ”αν ήμουν πρωθυπουργός εγώ…” , οι έχοντες γνώση για όλα από σεισμούς , οικονομικά , μηχανολογικά , εικαστικά , φιλοσοφικά , οι ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ.
Έχει τα προβλήματά της η εκπαίδευση , τα οποία όμως μπορούν να λυθούν με κοινή προσπάθεια. Προσπάθεια που δε καταβάλει κανένας και τα περιμένουν όλα από κάποιους αρχηγούς. Αφήνουν απρόσωπους θεσμούς να καθορίζουν την εκπαίδευση των παιδιών τους εθελοτυφλώντας μπροστά στην καταδίκη του μέλλοντος των παιδιών τους.
Είναι οι ίδιοι που επισημαίνουν κατάντιες ενώ οι ίδιοι στη δουλειά και στη ζωή τους κάνουν πάντα τις λάθος επιλογές.
Είναι αυτοί που μόνο επισημαίνουν και ποτέ δεν παρεμβαίνουν.
Αν ήταν δάσκαλοι θα είχαν επισημάνει το πρόβλημα που δημιουργεί ο ναζιστικός μιμητισμός  και θα εστίαζαν στις εξισώσεις , στον πλάγιο λόγο , στα πέταλα και στα σέπαλα και στην εργασία των καλλιτεχνικών…
Η αντίληψη των παιδιών σήμερα στο σχολείο μου ενίσχυσε την πεποίθηση ώστε να μην υπεκφεύγω από κανένα πρόβλημα και καμιά πρόκληση.
Όταν θα δω κάτι θα αντιδράσω. Μπορεί μερικές φορές να φαίνομαι γραφικός και ιδιότροπος. Το προτιμώ από το να κλείνω τα μάτια και τα αυτιά. Δεν μπορώ να ακούω καθημερινά ”δε βαριέσαι” και ”ντάξει”.
Μερικοί στα σχόλιά τους αντέδρασαν για τις αποβολές που έδωσα στα παιδιά.
Οι αποβολές ήταν δύο ωρών (μέχρι το τέλος της ημέρας).
Στα 26 χρόνια ως καθηγητής έχω καταφύγει στις αποβολές 2 φορές.
Η πρώτη ήταν πριν 20 και βάλε χρόνια και αφορούσε το γιο γνωστού αγροτοσυνδικαλιστή (που ανέβαινε στα τρακτέρ και έκλεινε δρόμους) γιατί θεωρούσε ότι το σχολείο του ανήκει και μπορούσε να φέρετε με άσχημο τρόπο στους συμμαθητές του. Η δεύτερη φορά ήταν πριν τέσσερα χρόνια όταν τρεις ”μαθητές” στρίμωξαν ένα ”αγαθό” κορίτσι στο λεβητοστάσιο του σχολείου και ασελγούσαν.
Θέλω να πω και δυο λόγια σε όλους τους γονείς.
Εσείς δεν είστε που μαθαίνετε στα παιδιά σας να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο και έπειτα παραπονιέστε ότι η κοινωνία έχει χαλάσει ;
Για αναλογιστείτε την κατάσταση που έχετε διαμορφώσει στα σπίτια σας…
Μυστικά , μισές κουβέντες , υποκρισία , κανένας διάλογος , βαρεμάρα , έλλειψη στόχων και προσανατολισμού , ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Περιχαρακωμένοι μέσα στον μικροαστισμό σας , θεωρείτε πως τα όνειρα που κάνατε για την ζωή σας και δεν τα πραγματοποιήσατε θα βρουν την έκφρασή τους στα παιδιά σας. Τα υπερπροστατεύετε γιατί θεωρείτε πως όλα γύρω σας είναι απειλές.Έχετε χάσει την εμπιστοσύνη σας στην κοινωνία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ , που όλοι ψάχνετε με αγωνία να βρείτε. Ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός ξεκινά από το σαλόνι σας , βγαίνει μια βόλτα μέχρι το δρόμο και πίνει καφέ μαζί σας στην πλατεία.
Παραπονιέστε πως σας περιορίζει η οικογένεια και τα παιδιά σας και πως αν ήσασταν μόνοι σας όλα θα ήταν διαφορετικά.
Παραπονιέστε όταν μεγαλώνουν τα παιδιά σας και φεύγουν από το σπίτι.
Γενικά ένα παράπονο είναι όλη σας η ζωή , χωρίς καμιά αντίδραση και χωρίς καμιά διάθεση να διορθώσετε τίποτα.
Όλα τα περιμένετε από τους άλλους . . . και τους κρίνετε και από πάνω!
Όσο για μένα , έχω δύο παιδιά και τα αγαπώ ακριβώς το ίδιο με τα δικά σας.
Όσοι ευχήθηκαν ( το έγραψαν πολλοί) να με έβρισκε εγκεφαλικό εξαιτίας της πίεσης που μου ανέβηκε , έχω να σας πω , πως ήταν σχήμα λόγου και ούτε πίεση έχω και είμαι και υγιέστατος.
Θα συνεχίσω να παρεμβαίνω , να διδάσκω , να τσακώνομαι , να βρίζω , να περνάω καλά.
Εσείς προσέξτε μη τύχει και τα παιδιά σας μάθουν τι είναι η αλήθεια , τι είναι ο αυτοσεβασμός , τι είναι η ζωή.
Ευχαριστώ αυτούς που κατάλαβαν την πρόθεσή μου και μου έστειλαν τα σχόλια – αλληλεγγύη τους.
Υ.Γ. Όσοι διαβάζετε ένα κείμενο από αναδημοσίευση καλό θα ήταν να κοιτάτε το προφίλ και τα δείγματα γραφής του αρχικού blog που δημοσίευσε το κάθε άρθρο. Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε το πραγματικό νόημα του κάθε κειμένου.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Δύο μήνες μόλις μετά την ανάδειξη της νέας τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), και παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις, η επίθεση στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με Μέρκελ-Ολάντ έχουν σαν αποτέλεσμα την προώθηση μέτρων 11,5 δις ευρώ (και βάλε), πλήττοντας φυσικά με αυτό τον τρόπο κάθε δικαίωμα και κατάκτηση του εργατικού κινήματος. Η υποτιθέμενη «αναδιαπραγμάτευση» που αποτέλεσε το βασικό προεκλογικό τους όπλο, έχει ήδη μετατραπεί στην απόλυτη εφαρμογή των βάρβαρων πολιτικών της τρόικας. Φαίνεται έτσι, ότι και πριν από τις εκλογές οι αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί, το μόνο που έλειπε ήταν το ποιός θα τις υλοποιήσει για λογαριασμό του κεφαλαίου με τον καλύτερο τρόπο και το λιγότερο κόστος.
Σειρά μέτρων επεξεργάστηκαν εν μέσω καλοκαιριού και προωθούν με γρήγορους ρυθμούς τώρα. Μειώσεις συντάξεων και μισθών, κατάργηση δώρων των υπαλλήλων του δημοσίου, μειώσεις στο εφάπαξ, περικοπές σε υγεία και παιδεία, κόψιμο εποχικών επιδομάτων ανεργείας, αύξηση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο. Ένας κατάλογος 72 μέτρων που μόνο τα τελευταία δεν προκειται να είναι (όπως η νέα κυβέρνηση ισχυρίζεται).
Το πηγάδι της φτώχειας και της εξαθλίωσης δεν έχει πάτο. Πριν καν ψηφιστούν τα παραπάνω μέτρα νέες εντολές μέσω non paper έρχονται στην επιφάνεια. Παραπέρα μείωση του κατώτερου μισθού, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των ωρών εργασίας μέχρι και τις 13 και των ημερών σε 6. Αν κανείς συνυπολογίσει τα αποτελέσματα των μέτρων του Φλεβάρη, τη φοροεπιδρομή που συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς (χαράτσια, φόροι), την ανεργία (επίσημη) που και μετά το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου αναμένεται να φτάσει στο 1.500.000, η κατάσταση γίνεται κάτι περισσότερο από αφόρητη. Στόχος τους είναι η απόλυτη εξαθλίωση. Τα νέα μέτρα θα σημάνουν τη ραγδαία επιδείνωση των όρων ζωής και δουλειάς για τον εργαζόμενο λαό και τις οικογένειες του, την επέκταση της φτώχειας και της ανεργίας.
Καμία αναμονή δε χωράει μπροστά στη βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τις δυνάμεις του κεφαλαίου εκτός από τη συνέχιση της επίθεσης. Καμία αυταπάτη για κοινές λύσεις συνδιαχείρησης. Ο λαός δε μπορεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι συνομιλίας με αυτούς που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό του. Κόντρα στην απραξία των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Έχουν αποδείξει πως έχουν διαλέξει στρατόπεδο, αυτό του καλύτερου υποτακτικού της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, με μόνο σκοπό να οδηγούν τον κόσμο της εργασίας στην ηττοπάθεια και την απελπισία. Κόντρα στο ρατσιστικό μίσος και δηλητήριο των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Κάτω από τη δήθεν «αντισυστημική» μάσκα της κρύβεται το πιο μαύρο, κανιβαλλικό πρόσωπο του συστήματος.
Μόνο μέσα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων μπορεί να δοθεί διέξοδος. Έχουμε ήδη την τεράστια πείρα των τελευταίων 2,5 ετών, με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων που πλημμύρισαν επανειλημμένα τους δρόμους και τις πλατείες της χώρας. Αυτοί οι αγώνες μπορούν και πρέπει να συνεχιστούν και να αναβαθμιστούν για να φέρουν νίκες.
Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε σχολείο και σχολή να αντισταθούμε, να οργανώσουμε την από τα κάτω ενότητα, να δυναμώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Με κοινούς αγώνες όλων των εργαζομένων, χωρίς τους ψεύτικους διαχωρισμούς που επιβάλλει το σύστημα: Έλληνες και μετανάστες, εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να δώσουμε αποφασιστική μάχη απέναντι στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!