Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Πώς γεννήθηκε η “Διεθνής Ημέρα των Εργατών” (Εργατική Πρωτομαγιά)

Την 1η Μαΐου του 1890, ο Φρ. Ενγκελς σημείωνε στο πρόλογο της γερμανικής έκδοσης του Κομμουνιστικού Μανιφέστου: «Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής επιθεωρεί τις δυνάμεις του, που για πρώτη φορά κινητοποιούνται σε μια στρατιά, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο σκοπό: για το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οχτάωρης εργάσιμης ημέρας, που διακηρύχτηκε ακόμα από το 1866, από το Συνέδριο της Διεθνούς στη Γενεύη και ξανά ύστερα από το Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού στα 1899. Και το θέμα της σημερινής μέρας θα δείξει στους καπιταλιστές και στους γαιοκτήμονες όλων τω χωρών ότι οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι σήμερα πραγματικά ενωμένοι. Ας ήταν ο Μαρξ πλάι μου να το ‘βλεπε αυτό με τα ίδια του τα μάτια!».
Πώς όμως είχαμε φτάσει στο σημείο η 1η Μαΐου να γίνει η παγκόσμια ημέρα των εργατών;

Η προϊστορία της «Μέρας των εργατών»
Η «Μέρα των εργατών» δεν προέκυψε τυχαία και φυσικά δεν απασχόλησε το εργατικό κίνημα μόνο προς το τέλος του 19ου αιώνα. Στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα υπήρχαν, σε διάφορα μέρη του κόσμου, συγκεκριμένες ημέρες, κατά τις οποίες τιμούνταν η χειρωνακτική εργασία. Αργότερα, κατά τη Γαλλική Επανάσταση ορίστηκε μια ειδική μέρα του Σεπτέμβρη που θεωρούνταν εργατική αργία, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1790 άρχισε να γιορτάζεται η 4η Ιουλίου κάθε έτους ως η μέρα που οι εργάτες και οι καταπιεσμένοι διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους. Η παράδοση αυτή, να γιορτάζεται δηλαδή η 4η Ιούλη ως μέρα των εργατών, κράτησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη δεκαετία του 1880 και στη συνέχεια επισκιάστηκε από την «Ημέρα της Εργασίας» – που γιορταζόταν την πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη κάθε έτους- και από την Πρωτομαγιά.
Η «Μέρα των Εργατών» γενικά, και ειδικότερα η Πρωτομαγιά έχει συνδεθεί πρωτίστως με τον αγώνα της εργατικής τάξης για πραγματική μείωση του χρόνου εργασίας, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα άλλα αιτήματα που κατά καιρούς έβαζε και βάζει το εργατικό κίνημα αυτή τη μέρα δεν έχουν το δικό τους ειδικό βάρος στον ταξικό αγώνα που διεξάγει.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο χρόνος εργασίας στις βιομηχανίες του τότε ανεπτυγμένου κόσμου έφτανε τις 12 και 14 ώρες ημερησίως, ενώ κατά την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων ανέβηκε κατά 4 έως 6 ώρες επιπλέον. Ετσι στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1790 άρχισαν οι πρώτοι εργατικοί αγώνες για την καθιέρωση της δεκάωρης εργασίας με πρόσθετη πληρωμή για τις υπερωρίες. Η πάλη για το θέμα αυτό υπήρξε αρκετά σκληρή κατά τα επόμενα χρόνια και μόνο κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα κατορθώθηκε να γίνει το δεκάωρο η κανονική εργάσιμη μέρα για τους περισσότερους ειδικευμένους Αμερικανούς τεχνίτες. Για την πλειοψηφία των εργατών, όμως, το πρόβλημα παρέμενε και γύρω στο 1860 οι ώρες εργασίας μειώθηκαν στις 11.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Τα «καλά» της Χούντας, του Νίκου Μπογιόπουλου

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» πάντα και μόνο πάνω στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας. Το κράτος των αστών έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, αναπτύσσονται σήμερα οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...
Δεν υπάρχει χούντα (στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο) που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, στην αγριότητα, στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς
(σ.σ.: Με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους: από τα «κρέατα του Μπαλόπουλου» μέχρι την «νέα φαυλοκρατία» με τις «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους, και από τις συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς» - μέχρι την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).
Εντούτοις, εδώ θα περιοριστούμε να αναφερθούμε σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας: Σ' αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του «οικονομικού θαύματος», δήθεν, της χούντας των συνταγματαρχών.

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ, 10:30 πμ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ




1η Μάη. Σύμβολο πάλης και διεθνιστικής αλληλεγγύης για την εργατική τάξη και όλους τους λαούς.
Για τους «κολασμένους» της γης, που δέχονται τη μανία του συστήματος και την βαρβαρότητα της επίθεσής του. Που ζουν σ’ ένα νέο μεσαίωνα, με φτώχια, ανεργία, εξαθλίωση, πολεμικές εκρήξεις και κινδύνους.
Για την «ελπίδα» της ανθρωπότητας, αυτούς που μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία στην πραγματική της απελευθέρωση. Αυτούς που από την κόκκινη-αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του Σικάγου μέχρι σήμερα, σήκωσαν στους ώμους τους, τους συλλογικούς αγώνες για ψωμί, δουλειά, δημοκρατικές ελευθερίες, ειρήνη και κοινωνικές κατακτήσεις.

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Ανοιχτή Επιστολή από τις γυναίκες της Χαλκιδικής

Οι γυναίκες της Χαλκιδικής στέλνουν μήνυμα αξιοπρέπειας, αγώνα και αποφασιστικότητας. Καλούν όλες τις γυναίκες της Ελλάδας και του κόσμου να σταθούν στο πλευρό τους και να δηλώσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους.
Από την πρώτη ήδη ημέρα συλλογής υπογραφών, πάνω από 1700 γυναίκες από την Ιερισσό, Ν.Ρόδα, Ουρανούπολη, Αμμουλιανή και Μ. Παναγία, έχουν προσυπογράψει το κείμενο. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται σε ολόκληρη τη Χαλκιδική.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Μανωλάδα 2001

Του Πέτρου Κατσάκου
"Κανείς δεν άκουγε. Κανείς δε νοιαζόταν. Και ύστερα ήρθε το Λάντλοου και το έθνος άκουσε. Μωρά που ψήνονται ζωντανά βρίσκουν μια θέση στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι θάνατοι από πείνα και κακουχίες όχι".
Μητέρα Τζόουνς

Κολοράντο, 1914. Πολύ πίσω στο χρόνο, πολύ μακριά από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Τότε που η Δύση περνούσε το κατώφλι της βιομηχανικής εποχής υποβασταζόμενη από στρατιές φτωχοδιάβολων. Έλληνες, Ιταλοί, Σλάβοι, Μεξικανοί, Κινέζοι, Γιαπωνέζοι έσερναν το κάρο της ανάπτυξης. Οι δουλέμποροι τους πουλούσαν υποσχέσεις για τη γη της επαγγελίας και ύστερα τους έφερναν να πεθάνουν στα ανθρακωρυχεία του Ροκφέλερ. Ανάμεσά τους κι ένας νεαρός άντρας από την Κρήτη. Ο Ηλίας Σπαντιδάκης από την Λούτρα του Ρεθύμνου, που περνώντας τον Ατλαντικό έγινε Λούης Τίκας και με το όνομα αυτό έμεινε στην ιστορία του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Μανωλάδα: Πυροβόλησαν 28 μετανάστες εργάτες που ζητούσαν δεδουλευμένα

Είκοσι οκτώ αλλοδαποί εργάτες σε κτήματα στη Μανωλάδα Ηλείας μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι σε νοσοκομεία της περιοχής, μετά από πυροβολισμούς που δέχθηκαν μετά από διαξιφισμό, όταν ζήτησαν να πληρωθούν. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, κανενός η ζωή δεν κινδυνεύει. Τοπικά Μέσα κάνουν λόγο ακόμη και για 30 τραυματίες. Σύμφωνα με την αστυνομία, περίπου 200 αλλοδαποί, υπήκοοι Μπαγκλαντές, που απασχολούνται σε γεωργική επιχείρηση Έλληνα στην περιοχή, συνεπλάκησαν με τρεις Έλληνες, εκπροσώπους του εργοδότη, απαιτώντας δεδουλευμένα περίπου έξι μηνών. Ένας από τους τρεις, πυροβόλησε εναντίον τους με κυνηγετικό όπλο, με αποτέλεσμα να τραματιστούν ελαφρά 28 αλλοδαποί, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Στον ανακριτή οι δυο συλληφθέντες της Ιερισσού - Συγκέντρωση συμπαράστασης (Βίντεο)

Στον ανακριτή, στην Θεσσαλονίκη έχουν οδηγηθεί οι δυο συλληφθέντες αγωνιστές-κάτοικοι της Ιερισσού που κατηγορούνται για συμμετοχή στην ακτιβίστικη ενέργεια στο εργοτάξιο της εταιρείας χρυσού. Την ίδια στιγμή, απ’ ότι ακούμε και στο βίντεο που παραθέτουμε χιλιάδες διαδηλωτές, κάτοικοι της Χαλκιδικής και όχι μόνο, και με την παρουσία βουλευτών του ΚΚΕ και του Σύριζα, έχουν συγκεντρωθεί για συμπαράσταση έξω απ’ το αστυνομικό μέγαρο Θεσσαλονίκης.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι κατηγορούμενοι θα κατεθέσουν απολογητικό υπόμνημα και μετά θα παρουσιαστούν στον ανακριτή για να εκφράσουν τις απόψεις τους για τις κατηγορίες –που τις θεωρούν κατασκευασμένες- οι οποίες τους αποδίδονται.

 http://www.youtube.com/watch?v=yxHj8hR7tP8&feature=player_embedded

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Ανοιχτή συνάντηση για τη δημιουργία επιτροπής ελαστικά εργαζομένων και ανέργων, Σάββατο 20/4, 18.00 στο στέκι της ΠΑΞ



ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!!
Είμαστε ελαστικά εργαζόμενοι. Ανασφάλιστοι, «μπλοκάκηδες», «μαύροι», επισφαλείς, part time, «με το κομμάτι», ωρομίσθιοι, ή με 2μηνες- 5μηνες συμβάσεις. Είμαστε αυτοί που ο εργοδότης μας προσέλαβε για όσο θέλει, με όποια σύμβαση θέλει, ώστε να μπορεί να μας απολύει και να μας επαναπροσλαμβάνει όποτε του κάνει κέφι. Χωρίς ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με μισθούς και μεροκάματα της πείνας, με ατελείωτες ώρες εργασίας, με απλήρωτες υπερωρίες και την εργοδοτική τρομοκρατία να τσακίζει κόκκαλα.
Τα συνεχόμενα μνημόνια έχουν ήδη ετοιμάσει το έδαφος για την απόλυτη εκμετάλλευση των εργαζομένων και της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Έχουν στείλει αρκετούς  χιλιάδες από εμάς ήδη στην ανεργία. Μας αναγκάζουν να ζούμε στα όρια μεταξύ εργασίας και απόλυσης-ανεργίας, ενώ τα χειρότερα έπονται. Η κατάργηση της συλλογικής σύμβασης και ο νέος κατώτερος μισθός (586 ευρώ μεικτά και 510 για όσους είναι κάτω των 25 ετών), μας σπρώχνουν στην εξαθλίωση, τη φτώχεια και το άγχος.
Είμαστε άνεργοι. Είμαστε ένα κομμάτι του ποσοστού, μια μονάδα στο 27% της ανεργίας. Ένα μέρος των 1.500.000 ανέργων σε ολόκληρη την χώρα, ένα μέρος των 20.000 ανέργων της πόλης μας. Οι περισσότεροι πρώην μεροκαματιάρηδες, νυν απολυμένοι που τα έξοδα των οικογενειών μας τρέχουν. Πολλοί από μας νέοι, που δουλεύαμε από τα 15, ενώ άλλοι από μας δεν προλάβαμε να δουλέψουμε ποτέ. Χωρίς ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Χωρίς καμιά ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρούμε δουλειά. Περιθωριοποιημένοι, απογοητευμένοι, χωρίς καμιά μέριμνα από το κράτος. Όσο για το επίδομα ανεργίας, ίσως το μοναδικό στήριγμα για όσους μπορούν να το πάρουν, μετατρέπεται σε επίδομα πείνας (359 ευρώ), αλλά και αυτό μόνο για όσους μπορούν να μαζέψουν τα απαιτούμενα ένσημα. Ακόμα και αυτοί όμως, δεν θα παίρνουν επίδομα, σε βάθος 4ετίας, για παραπάνω από 16 μήνες! 

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Για το Μπέλφαστ, για το Γιόρκσαΐρ, για το Μπρίξτον…


Μια ματιά στo κύμα ενθουσιωδών αντιδράσεων ανθρώπων από όλο τον πλανήτη στα κοινωνικά δίκτυα αρκεί για να επιβεβαιωθεί κάτι που ήδη ξέραμε: η Μάργκαρετ Θάτσερ πεθαίνει ως πιο λαομίσητη πολιτικός των τελευταίων δεκαετιών.

Η προ­σμο­νή του θα­νά­του της Θά­τσερ έγινε ανα­πό­σπα­στο τμήμα της κουλ­τού­ρας των «από κάτω» στη Βρε­τα­νία (αλλά και διε­θνώς), όπως εκ­φρά­στη­κε με συν­θή­μα­τα, τρα­γού­δια κλπ. Το «πάρτι όταν πε­θά­νει», απο­δεί­χθη­κε πως δεν ήταν υπερ­βο­λι­κό αστείο. Στους δρό­μους του Μπρίξ­τον, της Γλα­σκώ­βης, του Λιντς, του Μπέλ­φαστ ξέ­σπα­σαν πα­νη­γυ­ρι­σμοί και άνοι­ξαν σα­μπά­νιες και πολλά ακόμα πάρτι ορ­γα­νώ­νο­νται. Στις κοι­νό­τη­τες των -κλει­στών πια- ορυ­χεί­ων στο Γιόρκ­σαϊρ οι πα­λιοί αν­θρα­κω­ρύ­χοι συ­γκε­ντρώ­θη­καν στις παμπς τους και γιόρ­τα­σαν το γε­γο­νός, εκ­φρά­ζο­ντας θλίψη «μόνο για τους συ­να­δέλ­φους που δεν είναι πια μαζί μας, δεν πρό­λα­βαν να την δουν νεκρή». Η διά­ση­μη ιστο­σε­λί­δα isthatcherdeadyet.​co.​uk («πέ­θα­νε η Θά­τσερ»;) άλ­λα­ξε το «όχι ακόμα» με ένα πα­νη­γυ­ρι­κό «ΝΑΙ! Η Μάρ­γκα­ρετ Θά­τσερ πέ­θα­νε» και καλεί τους επι­σκέ­πτες της να ενη­με­ρώ­σουν για το πώς θα το γιορ­τά­σουν.

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Όταν οι χρυσαυγίτες βγαίνουν στους δρόμους της Ξάνθης...

Κείμενο που μοιράστηκε στην αντιρατσιστική συγκέντρωση του Σαββάτου



                                             
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής βγήκαν ανοιχτά στο πολιτικό προσκήνιο ύστερα από τη μετατροπή τους από κρυμμένη παρακρατική συμμορία σε «νομιμοποιημένο» κόμμα της Βουλής. Από την πρώτη στιγμή που προκάλεσαν με τα «εγέρθητου» και με τις εγκληματικές και ρατσιστικές τους ενέργειες συνεχίζουν μέχρι σήμερα  να μας κάνουν σαφές το νεοναζιστικό και κτηνώδες πρόσωπό τους.
Με τον ίδιο προκλητικό τρόπο οι φασίστες εμφανίζονται επίσημα πια και στην Ξάνθη. Με συγκεντρώσεις  έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στη σχολή αστυνομίας το φθινόπωρο, με μηχανοκίνητες πορείες, με πορείες πεζή, με επιθέσεις σε μειονοτικούς επειδή είναι μουσουλμάνοι και δεν μιλάνε -μόνο- ελληνικά, με συνθήματα όπως «έξω οι Τούρκοι απ’ την Θράκη», με επιθέσεις σε στέκια του κινήματος όπως το «Xanadu», με επιθέσεις σε Μειονοτικά Σχολεία και με τον ξυλοδαρμό μειονοτικού δασκάλου.

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Προβολή της ταινίας "Incedies" σήμερα στις 21.00


Ο θάνατος της μητέρας τους φέρνει τα δίδυμα Simon και Jeanne στο γραφείο του συμβολαιογράφου για τη διαθήκη. Πέραν από το μοίρασμα της περιουσίας, η αινιγματική ακόμα και μετά θάνατον Nawal (Lubna Azabal) τους επιφυλάσσει δύο μεγάλες εκπλήξεις που συνοδεύουν δύο σφραγισμένους φακέλους. Ο πρώτος έχει παραλήπτη τον πατέρα τους - που θεωρούσαν νεκρό - και ο δεύτερος τον αδερφό τους, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαν. Η Jeanne (Melissa Desormeaux-Poulin) αποφασίζει να ταξιδέψει ως τη Μέση Ανατολή για να αναζητήσει απαντήσεις στο οικογενειακό τους παρελθόν, ενώ ο Simon (Maxim Gaudette) δείχνει απρόθυμος να υποκύψει στα μεταθανάτια παιχνίδια της μητέρας του. Και για τους δύο όμως, τα σφοδρά και βασανιστικά ερωτήματα έχουν ήδη τεθεί και η αποφυγή τους είναι πλέον μάταιη.

Πρόγραμμα εκδηλώσεων Απριλίου στο στέκι της ΠΑΞ


Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Κομάντο του στρατού χθες απέναντι από τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία

Οι κομάντος με τα κόκκινα μπερέ εναντίον των απλήρωτων εργαζομένων Σκαραμαγκά. Αυτή η εικόνα του πολεμικού σκηνικού στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας εντυπωσίαζε τους περαστικούς χθες το πρωί στη Μεσογείων.

Τα «κόκκινα μπερέ» στάθηκαν απέναντι στους διαμαρτυρόμενους εργαζομένους του Σκαραμαγκά χθες στο ΥΕΘΑΟι ειδικές δυνάμεις της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας άφησαν το Κιλκίς, όπου στρατοπεδεύουν, και βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, όταν τα αστυνομικά μέτρα του υπουργείου Αμυνας αποδείχθηκαν έωλα. Το ίδιο συνέβη τον περασμένο Οκτώβριο, όταν σε μια άλλη «έφοδό» τους οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία είχαν φτάσει μέχρι το κεντρικό κτήριο του Πενταγώνου. Ανάλογες σκηνές είχαν προηγηθεί με αποστράτους που κατά καιρούς διαμαρτύρονταν.

Από τότε ένα από τα καλύτερα εκπαιδευμένα τμήματα του ελληνικού στρατού διατίθεται όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά σε αστυνομικά καθήκοντα. Και όταν δεν έχει διαδηλώσεις, τους χρησιμοποιούν σε ρόλο «σεκιούριτι» για να ελέγχουν τις κάρτες εισόδου των επισκεπτών και του προσωπικού.