Κυριακή 22 Απριλίου 2012

επιτελους,να τελειώνουμε μαζί τους πριν μας τελειώσουν!

Άλλη μια αυτοκτονία συμπατριώτη μας αυτή τη φορά έλαβε χώρα για πολιτικούς λόγους ,όπως υποστηρίζει στο σημείωμα που άφησε. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και πρέπει επιτέλους να μπούμε στο μόνο πραγματικό δίλλημα. ΘΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ή ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ;;;
 
xanthipress
alphavita.gr




 "Ο Σάββας ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο. Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε «σπαθί».

3 σχόλια:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=PuBtBu6_Y2o&feature=youtube_gdata

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.youtube.com/watch?v=1qgMGdEEBqQ&feature=player_embedded

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε και σύντροφε Σάββα,
    Βρεθήκαμε την περασμένη Πέμπτη, δυο μέρες πριν το χαμό σου. Αγκαλιαστήκαμε... Είχαμε καιρό να τα πούμε... Ο ίδιος όπως πάντα, με το χαμόγελο, τα πειράγματα, τα εύστοχα σχόλια. Με τους προβληματισμούς και τις αγωνίες για τη βαρβαρότητα που ζούμε, το σκοτεινό μέλλον της νεολαίας, αλλά και τους αγώνες μας, την ανυποχώρητη πάλη, την κοινή δράση, που τόσο πίστευες. Τίποτε δεν έδειχνε ότι μετά δυο μέρες θα μας άφηνες μόνους να κουβαλάμε το βαρύ αλλά ελπιδοφόρο φορτίο του αγώνα, που τόσα χρόνια μοιραζόμασταν. Κι όμως το είχες αποφασίσει... Που να το φανταστώ, που να το φανταστούμε...
    Έχε γεια Σάββα,
    για μας θα είσαι πάντα ο φίλος, ο σύντροφος, ο ευαίσθητος αγωνιστής, με την ανιδιοτελή ένταξη στο κίνημα, αυτός που έμπαινε πάντα πρώτος στον αγώνα. Κι ας στροβιλίζεται στο μυαλό μας βασανιστικά αυτό "το γιατί", γιατί επέλεξες έτσι να φύγεις, κι ας γεμίζει η καρδιά μας από οδύνη.
    Σύντροφε Σάββα,
    δε γνωρίζω τι γράφεις στις επιστολές σου, όμως είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η παρακαταθήκη σου είναι να συνεχίσουμε. Πιο αποφασιστικά και πιο υπεύθυνα.
    "Δε μας ταιριάζει η μοιρολατρία και ο πεσιμισμός. Όταν χρειαστεί θα ξανασμίξουμε τα βήματα και τις καρδιές μας στους δρόμους, θα συντονίσουμε με καλύτερους όρους το βηματισμό μας με τους συναδέλφους καθηγητές, τους φοιτητές και τους μαθητές, όχι μόνο για ν’ αντισταθούμε σε όσα μας ετοιμάζουν, αλλά και για να διεκδικήσουμε όσα ονειρευόμαστε και μας αξίζουν." (κείμενο του Σάββα, Εκπαιδευτικός Αντίλογος, 2008)
    Έχε γεια σύντροφε και φίλε, θα σ' έχουμε πάντα στην καρδιά μας.
    Στέφανος

    ΑπάντησηΔιαγραφή