Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο το λαό μπροστά σε μια πρωτοφανή σε ένταση και βάθος επίθεση.
Κατακτήσεις αιώνων, μέσα από μακρόχρονους αγώνες, που σύμβολό τους είναι η 1η Μάη, αφαιρούνται με ρυθμούς καταιγιστικούς. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του αναζητούν διέξοδο στην ολόπλευρη κρίση τους, με το να τη φορτώσουν στις πλάτες του λαού. Και παράλληλα βρίσκουν ευκαιρία για να επιβάλουν ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα.
Η προσφυγή στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), που αποφάσισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη συνδρομή της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, εκχωρεί πλέον το λαό στις ορέξεις αυτών των μηχανισμών, που ανταγωνίζονται για το ποιός θα επωφεληθεί περισσότερο από το ξεζούμισμά του.
Δεν τους έφτασαν τα μέτρα που ήδη ψηφίστηκαν:
· Η μεγάλη μείωση των μισθών σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ.
· Η λεηλασία του εισοδήματος μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ, των άλλων φόρων, τη μείωση του αφορολόγητου και την άνοδο του πληθωρισμού.
Δεν τους φτάνουν όσα έχουν ήδη δρομολογηθεί:
Ø Η δραματική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε ΟΤΑ και Νομαρχίες και οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις μέσα από το σχέδιο Καλλικράτης.
Ø Η δραστική μείωση της σύνταξης μέσα από τον υπολογισμό της με χαμηλότερους συντελεστές και με βάση (σταδιακά) τις αποδοχές όλου του εργάσιμου βίου.
Ø Η αύξηση του χρόνου παραμονής στην εργασία πέρα των 67.
Ø Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο έως και 15 χρόνια.
Ø Ο περιορισμός της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών.
Ø Το χτύπημα του κλάδου της περίθαλψης.
Ø Η πλήρης –τελικά- απαξίωση της σύνταξης η οποία με την ανεργία που καλπάζει, τις ελαστικές σχέσεις και τη μαύρη εργασία που επεκτείνονται, θα είναι για πολλούς ένα άπιαστο όνειρο.
Προχωρούν ακόμη παραπέρα:
Η περεταίρω μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, η απελευθέρωση των απολύσεων, η επέκταση των ελαστικών σχέσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η πλήρης δηλαδή ασυδοσία της εργοδοσίας, είναι το νέο «πακέτο» του ΔΝΤ και της ΕΕ.
Το που οδηγήθηκαν τα πράγματα στις χώρες απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ είναι σε όλους γνωστό. Εκτίναξη της ανεργίας, δραματική μείωση μισθών και μεροκάματου, πείνα και εξαθλίωση.
Αυτό είναι το μέλλον που προδιαγράφει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΛΑΟΣ), η πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι απαιτήσεις του κεφαλαίου. Και για να αφοπλίσουν το λαό, δεν σταματούν να τον βομβαρδίζουν με την «τρομοκρατία του χρέους».
Ο λαός όμως δε χρωστά τίποτα και σε κανένα!!
Δουλεύει, παράγει προϊόντα και υπηρεσίες και υφίσταται τη κλεψιά του κεφαλαίου σε μόνιμη βάση. Προϊόν αυτής της κλεψιάς είναι και αυτό χρέος. Αποτέλεσμα των «άνισων ανταλλαγών» με τις χώρες του πλούσιου βορρά, ιδιαίτερα μετά την καθιέρωση του ευρώ. Της καταστροφής της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Της τοκογλυφίας και των «τοξικών παραγώγων» των τραπεζών. Των προνομίων και φοροαπαλλαγών του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Της μίζας, της διαφθοράς και της κλεψιάς των παραγόντων του συστήματος.
Το Πρόγραμμα Σταθερότητας, οι εντολές της ΕΕ, η υπαγωγή στο ΔΝΤ, έναν μόνο στόχο έχουν: Να διασφαλίσουν και να κατοχυρώσουν ότι θα συνεχίσει η απομύζιση του εργαζόμενου λαού. Μέσα από την αφαίρεση όποιων δικαιωμάτων του έχουν μείνει. Μέσα από την τρομοκράτηση και τη διάλυσή του. Μέσα από την μετατροπή του σε υποταγμένη άβουλη μάζα.
Δεν πρόκειται να σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Η επίθεση είναι πρωτόγνωρη. Αντίστοιχη πρέπει να είναι και η αντίσταση.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Σ’ αυτό συνέβαλε η μακρόχρονη κυριαρχία του κυβερνητικού και εργοδοτικού «συνδικαλισμού». Οι υποταγμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που μπλοκάρουν τους αγώνες. Η αντιλήψεις της «υπεύθυνης στάσης», της ταξικής συνεργασίας, των προτάσεων, του «κοινού συμφέροντος», της διάλυσης και της υποταγής.
Αυτό το δρόμο πρέπει να τον διαβούμε με άλλα εφόδια. Γνωρίζοντας ότι ανάμεσα στα συμφέροντα και τους στόχους των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας από τη μια, και του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του από την άλλη, υπάρχει χάσμα μεγάλο και αντιπαλότητα αγεφύρωτη. Γνωρίζοντας ότι υπάρχει και άλλη διέξοδος από τον μονόδρομο της εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν. Η διέξοδος της υπεράσπισης και διεύρυνσης των λαϊκών δικαιωμάτων.
Η διέξοδος της αντίστασης και του αγώνα. Αυτή που ο ίδιος ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του. Μέσα από πρωτοβουλίες στους χώρους δουλειάς, ζωής και σπουδών, στα σωματεία και στους συλλόγους, με ενωτικό και όχι μικροκομματικό διασπαστικό πνεύμα, με επιτροπές αγώνα, συντονισμό και κοινή δράση, με απεργίες και διαδηλώσεις.
ü Έξω το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε. από τη χώρα
ü Κάτω το Πρόγραμμα Σταθερότητας, φραγμός στο νέο μεσαίωνα
ü Καμιά θυσία στο βωμό της κρίσης τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου