ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΤΡΑ, ΟΡΓΗ, ΠΕΙΣΜΑ

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ...ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΩ!

Ανεβαίνουν από τις 7 το πρωί στο Διαύγεια με ...βασανιστικό ρυθμό και ένα - ένα τα ονόματα των εργαζομένων που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα - απόλυση.

Τίποτα καινούργιο, τίποτα που δεν το περιμέναμε.

Τώρα όμως πρέπει να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας. Ο καθένας πρέπει να αισθανθεί το βάρος κάθε ξεχωριστής ώρας, κάθε μέρας, κάθε χρόνου που δούλεψε σ' αυτό το νοσοκομείο. Κάθε νοσηλεύτρια, βοηθός, τραπεζοκόμα, γιατρός,καθαρίστρια, τεχνίτης, γραφιάς να φέρει στο μυαλό τους αρρώστους που συνάντησε, την αγωνία τους που προσπάθησε να γιατρέψει μαζί με την αρρώστια. Όσους έγιναν καλά, τους άλλους που "έφυγαν", εκείνους που είπαν "ευχαριστώ παιδιά",εκείνους που γκρίνιαξαν.

Οι περισσότεροι από τους διαθέσιμους είναι εδώ από το στήσιμο του Νοσοκομείου όταν εντάχτηκε στο ΕΣΥ. Υπάρχουν και νέοι άνθρωποι που θέλησαν να στήσουν τη ζωή τους με το μεροκάματο του Υγειονομικού υπάλληλου.

Όλα τούτα θα τους αφήσουμε να τα μουτζουρώσουν;

Μπορεί η όποια Τρόικα, Κυβέρνηση, κάποιος Υπουργός - πρόθυμο εκτελεστικό όργανο της βαρβαρότητας, με ύφος... Ντούτσε να έχει λόγο στη ζωή μας, στη ψυχή μας, στην αξιοπρέπειά μας;

Μπορεί κάποιος απ' αυτούς να πει στους αρρώστους: Στοιβαχτείτε τώρα σαν σακιά με πατάτες στους διαδρόμους, σε ατέλειωτες ουρές, πληρώστε, πάρτε ληγμένα φάρμακα και ...όσοι ζήσετε;

Αυτοί οι άρρωστοι, οι "χρήστες υγείας" όπως τους λένε οι τεχνοκράτες, δεν είναι ξένοι. Είναι οι μανάδες μας , τα αδέρφια μας, τα παιδιά μας, εμείς.

ΚΑΝΕΝΑ "ΑΝΤΙΟ" ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ 

ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΠΕΤΡΑ, ΟΡΓΗ, ΠΕΙΣΜΑ.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. 

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΛΕΜΙΓΚ ΑΝΟΙΧΤΟ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 7 ΜΜ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΡΤ!

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ "ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ"