Χάλυβας κι ατσάλι η αντίσταση των εργαζομένων

 http://www.typosthes.gr/component/content/article/9-2010-12-03-15-51-14/21633--lr-

Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΙΑ

Ενενήντα μέρες επαναλαμβανόμενων 24ωρων απεργιών σε ένα εργοστάσιο της παραδοσιακής βιομηχανίας, στην «Ελληνική Χαλυβουργία», στον Ασπρόπυργο Αττικής.

Ενενήντα μέρες που για πολλούς λειτουργούν σαν υπόδειγμα αντίστασης και αξιοπρέπειας απέναντι στην κατάσταση που βάλλει την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Ενενήντα μέρες που για άλλους αποτελούν κατάλοιπο μιας άλλης εποχής που πρέπει το ελληνικό κράτος να αφήσει οριστικά πίσω στη νέα εποχή, χάριν της ανταγωνιστικότητας.

Η απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία είναι το γεγονός που διαταράσσει την περίεργη ηρεμία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία μετά την αναταραχή του Οκτωβρίου και την αντικατάσταση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ από τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο. Και οι δύο πλευρές είναι ανυποχώρητες: ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Ν. Μάνεσης απαιτεί μείωση ωραρίου και μισθών, το σωματείο την επαναπρόσληψη των απολυμένων και να παραμείνουν ως έχουν ωράριο και αμοιβές. Ένα εντυπωσιακό δίκτυο αλληλεγγύης από όλη την Ελλάδα συντηρεί τους απεργούς που δηλώνουν αποφασισμένοι: «Δε γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ».

Συναντήσαμε αντιπροσωπεία των απεργών χαλυβουργών που συμμετείχε προχθές σε εκδήλωση της «πρωτοβουλίας πρωτοβάθμιων σωματείων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα» στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης:   

Με ποια αφορμή ξεκίνησε η απεργία και ποια είναι τα βασικά σας αιτήματα;

Γιάννης Μουρδέκας: Εγώ είμαι ένας από τους απολυμένους. Η απεργία ξεκίνησε με αφορμή την πρόταση από την εργοδοσία να δουλέψουμε πενθήμερο και πεντάωρο. Η γενική μας συνέλευση ομόφωνα απέρριψε την πρόταση και 31/10 ξεκίνησαν οι απολύσεις. Στην αρχή έγιναν 34 και τώρα έχουν φτάσει τις 65. Τα αιτήματα μας είναι πενθήμερο-οκτάωρο και να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις. Συνεχίζουμε ομόφωνα, δυνατοί, με τη βοήθεια του κόσμου που μας συμπαραστέκεται έμπρακτα, υλικά. Η μόνη βοήθεια που έχουμε είναι αυτή.

Περιμένατε τόσο μεγάλη ανταπόκριση, αλληλεγγύη από τον κόσμο; Πείτε κάποια παραδείγματα που σας έκαναν εντύπωση.

Γιώργος Καραγιάννης: Κάποιες συγκινητικές στιγμές ήταν όταν έρχονταν συνταξιούχοι που έδιναν απ' το υστέρημα τους 2 ή 5 ή 10 ευρώ. Ήταν σα να βλέπεις τη μάνα σου και τον πατέρα σου να σε βοηθάνε. Ή παιδάκια από νηπιαγωγεία με ζωγραφιές κλπ. Δεν μπορείς να προδώσεις αυτά τα παιδάκια, γιατί αυτά είναι το μέλλον του κόσμου. Ήρθαν αντιπροσωπείες από το εξωτερικό, από Βέλγιο, μέχρι κι από Βιετνάμ και Ινδία, ήρθαν καλλιτέχνες, παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, σωματεία, αλλά κυρίως απλός κόσμος, όλων των ηλικιών. Δεν περιμέναμε τις τεράστιες διαστάσεις που έχει πάρει η αλληλεγγύη, από οικονομική ενίσχυση μέχρι τρόφιμα. Το πιο σημαντικό είναι ότι μας δίνει τη δύναμη και το κουράγιο να αντέξουμε. Εμείς ήμασταν αποφασισμένοι για απεργία έστω κι αν απολυθεί ένας συνάδελφος, μ' αυτό το απλό πράγμα ξεκινήσαμε.

Το επιχείρημα για τις μειώσεις προσωπικού και μισθών είναι ότι τα κέρδη μειώνονται και ότι είναι μια δύσκολη εποχή, όπου όλοι μαζί πρέπει να κάνουμε θυσίες, ότι δε γίνεται αλλιώς. Πως το απαντάτε;

Γ.Κ: Τα κέρδη στην Ελληνική Χαλυβουργία από το 2009-10 έχουν αυξηθεί, η παραγωγή έχει αυξηθεί από 196.000 τόνους έχει φτάσει στους 266.000. Πώς γίνεται να μη βγαίνει το εργοστάσιο ενώ η παραγωγή αυξάνεται; Όλοι οι βιομήχανοι έχουν φάει μια καραμέλα, ότι δε βγαίνουν. Αν είναι έτσι να κάνουμε εμείς έναν έρανο για τον κύριο Μάνεση και να του δώσουμε λεφτά.

Η κυβέρνηση τι στάση κρατάει; Τι έγινε στην τριμερή συνάντηση;

Μηνάς Κασσίου: Η κυβέρνηση πηγαίνει σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τρόικας και τις οδηγίες των βιομηχάνων. Εγώ προσωπικά δεν περιμένω καμία βοήθεια από το κράτος.

Γ.Μ: Στην τριμερή συνάντηση εργοδοσίας, υπουργείου εργασίας και σωματείου, ο υπουργός δεν πήρε μια ξεκάθαρη θέση παρόλο που το σωματείο έκανε συγκεκριμένη πρόταση για την επίλυση του προβλήματος. Είναι με το μέρος του κ. Μάνεση, ούτε καν «διαιτητής». Γι' αυτό το λέμε μεταξύ μας «υπουργείο εργοδοσίας».

Γ.Κ: Ο υπουργός μας είπε τέσσερις φορές να λήξει η απεργία για να περάσουμε μέσα.

Τον ρωτήσαμε: «Μπορείτε να ζήσετε με 500 ευρώ;» και είπε «όχι δεν μπορώ να ζήσω». «Τότε γιατί στηρίζετε τον κύριο Μάνεση;». Δεν πήραμε καμία απάντηση.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα πως είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με λίγο χαμηλότερες αποδοχές, αντί κλειστές επιχειρήσεις και περισσότεροι άνεργοι.

Μ.Κ: Μια προσωπική απάντηση προς τον κ. Παπαδήμο, που νιώθω ότι εκφράζει πολλούς από την Ελλάδα, αλλά ίσως κι από όλη την Ευρώπη: Ας γυρίσουν πίσω κάποια απ' τα κλεμμένα κι αυτά που έχουν φάει όλοι τους κι ας αφήσουν τα 700 και τα 1000 ευρώ που παίρνει ο κάθε πολίτης. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα.

Γ.Κ: Ας πάρει αυτός 500 ευρώ και να μας δώσει το μισθό που παίρνει αυτός, να δούμε αν θα μπορέσει να ζήσει. Όχι μόνο αυτός, αλλά όλοι οι υπουργοί που ζητάνε θυσίες.

Όμως στο άλλο εργοστάσιο της εταιρίας, στο Βόλο, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν την μείωση.

Γ.Μ: Αν είχαν αρνηθεί θα ήταν διαφορετικός ο αγώνας, θα είχαμε νικήσει. Έχουμε πάει έξι φορές στο Βόλο και προσπαθούμε να πάρουμε με το μέρος μας τους εργαζόμενους. Όλο το σωματείο πήγε κι αντιμετωπίσαμε μια κατάσταση λες κι ήμασταν τρομοκράτες: Ήταν τα ΜΑΤ, περιφερειάρχες Θεσσαλίας, πρωτόγνωρα πράγματα. Απ' τη στιγμή που υπέγραψαν το πεντάωρο είναι θέληση τους, αλλά μ' αυτό που έκαναν έχουν υπογράψει την καταδίκη τη δικιά μας.

Γ.Κ: Τη δικιά μας και των παιδιών τους. Έχουν ανοίξει το λάκκο και έχουν βάλει την ταφόπλακα από πάνω. Πώς θα μπορέσουν να ζήσουν με 500 ευρώ;

Για τι συνθήκες εργασίας μιλάμε;

Μ.Κ: Είναι απ' τις πιο βαριές δουλείες στο χώρο εργασίας, μετά τα ορυχεία κατά τη γνώμη μου. Το καλοκαίρι έχουμε πάνω από 100 βαθμούς στο χώρο δουλειάς και το χαλυβουργείο είναι κλειστό. Υπάρχει πολλή πίεση από τους διευθυντές που ζητάν γρήγορη δουλειά σε άθλιες συνθήκες, χωρίς καθόλου διάλειμμα, ούτε για νερό.

Γ.Κ: Ούτε καν το διάλειμμα που προβλέπεται απ' το νόμο.

Μέσα από αυτή την απεργία έχετε γίνει το παράδειγμα για κάποιον κόσμο, που σας στηρίζει τόσο καιρό. Τι μήνυμα θέλετε να του στείλετε;

Γ.Κ: Να σηκώσει ψηλά το κεφάλι , να πατήσει το φόβο του κάτω και να βγει έξω, να διεκδικήσει αυτά που πρέπει να διεκδικήσει: ένα αξιοπρεπές μεροκάματο, 8ωρο, όχι εκ περιτροπής εργασία( μία ή δύο μέρες τις βδομάδες), να μπορεί να ζήσει την οικογένεια του.

Γ.Μ: Είναι καιρός να πετάξουμε έξω τα σωματεία που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα μας και να ξεπεράσουμε το φόβο μας. Εμείς τον ξεπεράσαμε και το ίδιο πρέπει να κάνει κι ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν πάει άλλο, έχουμε φτάσει στον πάτο. Είναι καιρός να ξεσηκωθούμε.

Μ.Κ: Πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, μακριά από τα «κομματικά», να τα αφήσουμε πίσω όλα αυτά και να κοιτάξουμε το συμφέρον μας, γιατί μετά θα πεινάσουμε και τότε θα είναι πολύ αργά.

Εκδήλωση συμπαράστασης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες η εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης για συμπαράσταση στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας και στους απεργούς από διάφορους εργασιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης, με θέμα: «κάθε χώρος δουλειάς μια Χαλυβουργία».

Οι τρεις απεργοί από την Χαλυβουργία έδωσαν με τις τοποθετήσεις τους το κλίμα που επικρατεί στον εργασιακό-απεργιακό τους χώρο, την ενότητα και την αγωνιστική αυτοπεποίθηση όλων των εργαζομένων αλλά και των οικογενειών τους. Αποκαλυπτική ήταν η ενημέρωσή τους ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν επισκέφτηκε καν το χώρο απεργίας όλες αυτές τις 88 ημέρες που απεργούν! Οι απεργοί εξέφρασαν τη συλλογική τους απόφαση να συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα τους μέχρι την τελική νίκη.

Το λόγο πήραν επίσης συνδικαλιστές και απλοί απεργοί από εργασιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις (απεργίες, επισχέσεις εργασίας, καταλήψεις κτλ.). Από την όλη διαδικασία προέκυπτε η αναγκαιότητα συντονισμού όλων αυτών των αγώνων και η ανάπτυξη ενός πανεργατικού κινήματος με δυναμικό πλαίσιο αγώνα, που θα συμπυκνώνει εκτός από την αντίθεση στα μνημόνια και στη νέα δανειακή σύμβαση και το αίτημα για ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής που ασκεί μετά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνηση.

Στην κατεύθυνση αυτή θα κινηθεί το επόμενο διάστημα, με βάση και την πρόσφατη απόφασή της η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα Θεσσαλονίκης.