Χαλκιδική: καταστροφή πολλών καρατίων

 αναδημοσίευση απο aformi

Της Μαρίας Λούκα

Η μυθολογία λέει ότι όταν ο θεός Διόνυσος , ευχαριστημένος από τη φιλοξενία και το κρασί που του πρόσφερε ο βασιλιάς της Φρυγίας Μίδας, θέλησε να του ανταποδώσει το καλό, ο Μίδας του ζήτησε να μετατρέπεται σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Αρχικά ο βασιλιάς απέκτησε μεγάλη δύναμη, σύντομα όμως το μετάνιωσε καθώς ακόμα και η τροφή που άγγιζε γινόταν χρυσάφι, γι’ αυτό του ζήτησε να τον απαλλάξει από μια δυνατότητα που έμοιαζε πιο πολύ με  κατάρα. Πολλούς αιώνες μετά το 700πΧ , οι σύγχρονοι του «βασιλιάδες», είναι έτοιμοι να ζητήσουν την ίδια ακριβώς χάρη. Ο,τι πιάνουν  – βουνά, δάση , ποτάμια και λοιπά «αναλώσιμα» είδη για τους εμπνευστές του fast truck – να μετατρέπεται σε χρυσό. Δεν έχει τόση σημασία η αντιστροφή της λαϊκής ρήσης πως «ότι είναι χρυσός, δε λάμπει» αλλά η τιμή του στα διεθνή χρηματιστήρια που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για μύθο αλλά για την πραγματική ιστορία μιας περιοχής όπου τα βουνά είναι τρυπημένα, τις λίμνες τις αποκαλούν  «χαβούζες», οι θάλασσες βάφονται κόκκινες ανά διαστήματα, οι κάτοικοι πίνουν εμφιαλωμένα νερά, τα χωριά είναι γεμάτα χήρες και στα καφενεία ακούς ανθρώπους που θέλουν να γελάσουν και παράγουν βρόγχους. Είναι οι παλιοί μεταλλεργάτες που όσα χρόνια κι αν περάσουν απ’ τη συνταξιοδότηση τους κουβαλούν τη σκόνη των στοών στους πνεύμονες τους. Οι επενδύσεις στη Χαλκιδική είναι «χρυσές» για οποιονδήποτε άλλο εκτός απ’ τους κατοίκους τους. Αυτοί το μοναδικό που γνώρισαν απ’ τα πολύτιμα μέταλλα που έχει η περιοχή τους , είναι το κυάνιο που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία τους. Στη Χαλκιδική αυτό που διαπιστώνουν οι περισσότεροι εύκολα είναι μια περιοχή προικισμένη με αρχέγονα δάση, πλούσια βλάστηση και απέραντες ακτογραμμές. Για ορισμένους όμως το ενδιαφέρον δεν εντοπίζεται σ΄ αυτά που βρίσκονται στη γη, αλλά σε όσα κρύβονται κάτω απ’ αυτήν, στα ορυκτά κοιτάσματα.

«Τ’ ασημικά» στις πολυεθνικές και το ασήμι στις off shore

Στα μεταλλεία Κασσάνδρας έχουν δραστηριοποιηθεί αρκετές εταιρείες. Το 2003, τη σκυτάλη από την καναδική TVX που έφυγε αφήνοντας παντού ανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών και 472 εργαζόμενους στον αέρα, πήρε η πολυεθνική εταιρεία Ελληνικός Χρυσός. Απέκτησε δικαιώματα εκμετάλλευσης σε μια περιοχή 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το ελληνικό δημόσιο το Δεκέμβριο του 2003 και κυρώθηκε από τη Βουλή τον Ιανουάριο του 2004. Η σύμβαση έγινε χωρίς δημόσιο διαγωνισμό, όπως προβλέπεται σ’ αυτές στις περιπτώσεις, με απαλλαγή της εταιρείας από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν συντελεστεί πριν την κύρωση της σύμβασης,  από την υποχρέωση καταβολής του φόρου μεταβίβασης ή οποιουδήποτε άλλου φόρου, με μειωμένες δαπάνες για αμοιβές δικηγόρων και συμβολαιογράφων καταβάλλοντας τίμημα 11 εκατ ευρώ. Έξι μήνες μετά η αγοραία αξία των μεταλλείων υπολογίστηκε από διεθνή εταιρεία παροχής συμβούλων σε 408 εκατ ευρώ δηλαδή 37 φορές παραπάνω από την τιμή πώλησης των  μεταλλείων. Τέτοια πτώση στις τιμές των ακινήτων , ούτε επί Μνημονίου στη δίνη της ύφεσης. Αμέσως μετά η εταιρεία επιδοτήθηκε με 15 εκατ ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση. 

η συνέχεια ΕΔΩ